Her sabah telaşlı bir kuyruk oluşur Eminönü İskelesi’nde. Az sonra hareket edip İstanbul Boğazı’nı arşınlayacak vapurda en güzel yeri kapmak içindir bu telaş. Baharın ilk zamanları ise hele, Boğaziçi en güzel süsünü giyinmiş bekliyor olur sizi.
Bu süs, erguvan ağacıdır… Bizans’tan beri şehrin simgesi, bugün ihmal edilmişliğin burukluğuyla karşılar sizi. Oysa gücün simgesi olagelmiştir erguvan. Geçiciliğine ve narinliğine rağmen, yahut belki de tam bu yüzden… Bizans döneminde erguvani renk, statü sembolü sayılmış, erguvani cüppeleri imparatordan başkalarının giymesi yasaklanmıştır. Söylence odur ki Bizans’ın İstanbul’a en görkemli armağanı Ayasofya, bugüne solgun ulaşan o rengini erguvandan almıştır.
Eminönü’nden hareket eder vapur; Üsküdar ve Beşiktaş’a uğrayıp yolcularını aldıktan sonra Boğaz’a girer… Şirket-i Hayriye çatısı altında, 1851 yılından beri yapılır bu seferler. O devrin ulaşım amaçlı Boğaz yolculukları, bugün gezginlere hitap eder.
Şirket-i Hayriye kurulup Boğaziçi’ne vapur seferleri başlayınca, bugünün plansız mahallelerine dönüşmüş olan Boğaz köylerine iskeleler yapılır. Bu iskelelerin bir…
View original post 226 kelime daha
tığlı köşe 