—Ülkü Tamer’e
Peki sen nerdesin şimdi?
Sesin duyulmuyor uzaktan.
Hangi hurmanın altında Cemile,
demek bir Türk’e gönül verdin?
Eski açıkhava sinemalarında
—eskimeyen ne var ki?—
seni görür gibi oldum perdede
aşkın gözyaşları dökülürken.
Biraz Beşare Vakim, biraz da Yusuf Vehbi,
Türkçe sözlü, Arapça şarkılı,
her Cumartesi öğleden sonra
gittiğin sinemalar Alemdar, Milli.
Nasıl da geçiyor mu zaman?
Tahiye Karyoka ve Enver Vecdi,
Unutma Abdülvahap’la Ümmü Gülsüm’ü,
Ortadoğu’nun bülbülleri.
Şimdi kılkuyruk ekranlara kaldı
kenarın dilberleri, mahallenin gülleri.
Nerede bıldır açan o mis kokulu leylaklar,
Heybeli’de her gece mehtaba çıkanlar şimdi?
Cevat Çapan
-Sevda Yaratan-
tığlı köşe 